Herman Ludovicus Wijns

né le 15 mars 1931 à Merksem, district d'Anvers (Belgique)

Merksem - District van de stad Antwerpen, Vlaanderen (België)

mort le 26 mai 1941 à Merksem

Herman Wijns,

victime d'oblation à Jésus pour les Prêtres

« Prêtre... sinon rien. »

« C'est merveilleux de se trouver en dessous

du manteau d'un prêtre ! »

Le Père Janssens abritant de son manteau

Herman Wijns lors d'un orage.

Odeur de Sainteté

Herman Wijns, à partir de sa première Communion, communiera chaque jour, même malgré la guerre, la famine et les grands froids. Il était fervent adepte et propagateur de la Sainte Eucharistie, de la prière et de la pénitence, notamment avec ses petits camarades. Il était doté d'un coeur profondément compatissant et charitable pour les pauvres et les plus démunis, et a fait preuve d'un zèle précoce et surprenant pour le salut des âmes.

À l'hôpital où il agonise, une infirmière lui demande s'il n'aimerait pas rentrer chez ses parents. Il répond : "D'abord si, ma soeur, mais plus maintenant que j'ai vu Notre-Dame, Elle est si belle !"

Le jour de ses funérailles, plus de mille personnes suivent le cortège funéraire, le vendredi 30 mai 1941, en pleine guerre de 39-45, après s'être bousculés pour toucher le cercueil de l'enfant avec toutes sortes d'objets de dévotion ou de simples mouchoirs.

Il a également été constaté après sa mort une incorruption du corps d'Herman Wijns : le corps était souple, les bras retombaient le long du corps, le sang ne coagulait pas et ses yeux s'ouvraient sans arrêt.

Il a par ailleurs été rapporté par de nombreuses personnes de fortes odeurs de roses accompagnant des Grâces reçues.

Herman Wijns,

enfant de Choeur, "enfant de coeur"

« Quand je me suis retourné pour le "Orate Fratres",

je l'ai vu dans une auréole de lumière. »

Le Père Janssens rendant visite aux parents d'Herman Wijns.

« Je dois Lui (1) donner ma vie en réparation des péchés du monde,

pour ceux qui sont appelés au sacerdoce. »

Herman Wijns, mort en odeur de sainteté.

Cause de béatification en cours pour ce petit ange de 10 ans.

Demandeur/Petitioner :

Herman Wijns Huis, Van Heybeeckstraat 23,

2170 Merksem, BELGIUM.

(1) à Jésus.

« Wyns Herman (2), né à Merksem le 15 mars 1931 (Anvers, Belgique), mort à Merksem le 26 mai 1941, à l’âge de 10 ans. Jeune écolier, il assiste à la Messe tous les matins, fait sa première Communion à 6 ans. Sa vocation est nette : "prêtre… sinon rien". Il progresse dans sa vie de prière, dans le service à l’autel : "une sainte messe, c’est tout". Fidèle à sa Messe, à sa Communion, à son école, même quand ses pieds sont couverts de plaies. Blessé à la suite d’un accident, opéré plusieurs fois, il meurt. Plus de 1 400 ex-voto venant de plus de 20 pays sur la tombe du petit apôtre de la Messe et du Sacerdoce. Plusieurs grâces ont été déjà obtenues par son intercession (820). »

(2) Wyns dans le texte.

Source : (Abbé) Thierry Lelièvre : "Même les enfants peuvent être canonisés !", Paris, Pierre Téqui éditeur, octobre 2005, page 265.

Prière pour la Béatification

du petit Croisé de l’Eucharistie

Herman Wijns

Ô Dieu, Père de toute Bonté, nous Vous remercions pour tous les Saints que Vous nous avez donnés comme exemples et intercesseurs.

Votre Fils Jésus, pendant Sa vie apostolique terrestre, a pris un enfant et l’a placé au milieu de Ses disciples en les exhortant à devenir de petits enfants.

Nous croyons que notre ami Herman Wijns, lors de sa courte vie, Vous a servi avec une fidélité totale et s’est donc retrouvé très tôt près de Vous, confirmé dans Votre Amour.

Nous prions pour que Votre Serviteur Herman Wijns soit promptement élevé à la gloire des autels par l’Église, afin que ses vertus, qui ont été un exemple pendant sa vie, puissent aussi inciter des dévots à le suivre et qu’ainsi, davantage de personnes en détresse ressentent sa puissante intercession.

Assurés de l’angélique privilège que ce tendre enfant possède auprès de Vous, nous Vous prions de daigner exaucer les prières que nous Vous adressons, par les Saints Cœurs Unis de Jésus et Marie..... (Exprimez votre demande).

Puisse Votre Règne d’Amour croître de plus en plus, et puissions-nous tous nous sentir plus en sécurité dans Votre main.

Marie, Secours dans toutes les détresses, veillez sur nous, Chrétiens, disciples de Votre Fils Jésus.

Notre Dame du Refuge (1), priez pour nous !

Notre Dame, Aide des Chrétiens (2), priez pour nous !

Amen.

(1) "Onze-Lieve Vrouw Toevlucht" : À l'âge de 3 ans, lors d'une promenade du dimanche, le petit Herman Wijns était entré à la chapelle Notre Dame du Refuge avec son père. Le pieux enfant avait été béni par un Évêque qui lui avait donné une image, ce qui avait profondément marqué le petit Herman.

(2) "O.L. Vrouw Hulp der Christenen", qu'Herman Wijns honorait particulièrement.

Traduction inspirée d'une prière en anglais.

Prières à Herman Wijns

du site officiel

Prière pour obtenir la Béatification

du jeune Herman Wijns

"Dieu, Père de toute Bonté, nous Te remercions pour les saints que Tu nous as donnés comme des exemples et des intercesseurs.

Ton Fils Jésus, durant sa vie apostolique terrestre, a placé un enfant au milieu de Ses disciples, en leur recommandant de devenir semblable à lui.

Nous croyons que notre ami Herman Wijns, durant sa courte vie, T'a servi avec une fidélité totale, et que, par suite de cela, il a été reçu si jeune dans Ton Amour auprés de Toi.

Nous prions que ceci soit reconnu par l'Église, afin que les vertus, qui ont brillé dans sa vie, puissent connaître par son exemple un rayonnement nouveau ; puissent également plus d'hommes en détresse ressentir sa puissante intercession auprès de Toi.

Que Ton Règne d'Amour s'élargisse. Puissions-nous toujours davantage nous sentir en sécurité dans Ta main.

Marie, Secours dans toutes les détresses, veille sur nous, Chrétiens, disciples de Ton Fils Jésus. Amen."

Prière pour demander l’intercession

du petit Herman Wijns

"Au nom du Père, et du Fils et du Saint-Esprit.

Herman, durant ta courte vie, tu as compati à la souffrance des autres et tu as connu toi-même de près la douleur, la détresse et l'épreuve.

Tu as prié Dieu avec une confiance inébranlable et tu as été exaucé.

Faisant allusion à ton service à l'autel, tu encourageais ta mère, en lui disant :

"Si tu veux demander une faveur à notre Seigneur, parle-m'en : j'en suis le plus proche..."

Nous espérons que le Bon Dieu t'a admis tout près de Lui dans le Ciel. Nous te demandons d'intercéder pour nous là-bas : pour les besoins de l'Église et du Royaume de Dieu, mais aussi pour ce qui nous tient à coeur et ce qui nous préoccupe...

Puissons-nous ressentir ta puissante intercession auprès de Dieu, qui aime tant les petits.

Que nous puissions t'imiter dans ta confiance inébranlable ; que nous puissions toujours remercier Dieu avec toi pour Sa Bonté et nous sentir en sécurité dans Sa main.

Marie, Secours des Chrétiens, priez pour nous."

Prière pour les personnes en grande détresse

"Mon Dieu, Père infiniment Bon, je viens implorer Ton secours dans l'angoisse qui me serre le coeur.

Tu sais comme je suis mis à l'épreuve en ces jours et quel poids de chagrin et de soucis m'oppresse. il me fait grand mal ; la peur me poursuit sans répit.

Pourtant je ne veux pas douter de Ta Bonté, mais confesser que dans chaque tourment, Tu restes auprès de moi comme un père et comme une mère.

À qui pourrions-nous remettre, sinon à Toi, la Source de toute Bonté ? Je vient Te recommander avec insistance ce problème qui me presse tant et pour lequel je me rends totalement à Ton Amour...

Éveille dans mon coeur une grande confiance en Ta Bonté. Fais-moi voir clairement ce que je peux faire moi-même et aide-moi à le réaliser. Et là où je suis impuissant, prends Toi-même l'affaire en main et fortifie entre-temps ma patience et ma confiance.

J'en appelle en cette matière à l'intercession de Marie, la Mère de Jésus, qui Elle aussi a souffert tant d'angoisses, et du petit Herman Wijns, qui T'était si cher et à qui Tu as permis de résoudre déjà tant de problèmes."

Gebed om de Zaligverklaring te bekomen

van de jonge Herman Wijns

"God, goede Vader, wij danken u om uw heiligen die Gij ons als voorbeelden en voorsprekers hebt gegeven.

Uw zoon Jezus heeft, tijdens zijn aards apostolisch optreden, een kind in het midden geplaatst, met de aanmaning te worden als kinderen.

Wij geloven dat onze vriend Herman Wijns tijdens zijn kort leven U met een totale trouw heeft gediend en daarom zo vlug dicht bij U in uw liefde werd bevestigd.

Wij bidden U dat dit ook door de Kerk moge erkend worden, opdat de deugden die in zijn leven oplichtten, door zijn voor-

beeld een nieuwe uitstraling mogen kennen en ook meer mensen in nood zijn machtige voorspraak bij U mogen ondervinden.

Moge uw Rijk van liefde groeien; mogen wij ons steeds meer veilig weten in uw hand.

Maria, Hulp in alle nood, waak over ons, Christenen, volgelingen van uw Zoon Jezus."

Gebed om Hermans Voorspraak

"In de Naam van de Vader, en de Zoon en de Heilige Geest.

Herman, ge hebt tijdens uw korte leven meegevoeld met het leed van de anderen en hebt zelf van nabij kennis gemaakt met nood, pijn en beproeving.

Ge hebt met een onwrikbaar kinderlijk vertrouwen tot God gebeden om hulp en hebt verhoring gevonden.

Ge hebt, doelend op uw dienst bij het altaar, bemoedigend uw moeder gezegd: "Als ge iets aan O.-L.-Heer wilt vragen, zeg het tegen mij: ik zit er het dichtste bij."

Wij hopen dat de goede god u thans dicht bij zicht heeft opgenomen in de hemel.

Wij vragen u daar voor ons te bepleiten: de belangen van Gods rijk en van de Kerk, ... maar ook wat ons na aan het hart ligt en ons zorgen baart...

Mogen wij uw machtige voorspraak ondervinden bij God, Wie de kleinen zo dierbaar zijn.

Laat ons U navolgen in uw nooit aflatend vertrouwen.

Dat wij met U altijd God mogen danken om zijn goedheid en ons veilig weten in zijn hand.

Maria, Hulp der Christenen, bid voor ons!"

Gebed in grote Nood

"Goede God, ik kom in grote nood uw hulp afsmeken.

Gij weet hoe ik deze laatste tijd pijnlijk word beproefd en hoe groot leed en zorg mijn deel is geworden. Het valt me zeer hard; ik word door angst bevangen.

Toch wil ik niet twijfelen aan uw Goedheid en belijden dat Gij nu hierin voor mij Vader en ook Moeder blijft.

Tot wie zouden wij ons kunnen wenden, tenzij tot U, Bron van alle goed.

Ik kom U dan met aandrang deze zaak aanbevelen die zo op mij weegt (.......), en waarbij ik mij ten volle aan Uw liefde overgeef.

Wek in mijn hart een groot vertrouwen in uw goedheid!

Geef me inzicht om te weten wat ik zelf kan doen en help me dit uit te voeren.

En waar ik onmachtig ben, breng Gij daar zelf de zaken terecht en sterk me intussen in geduld en vertrouwen.

Ik beroep me hierbij op de voorspraak van Maria, Jezus' Moeder, die ook zwaar werd beproefd, en eveneens op uw vriend, de kleine Herman Wijns, die U zo dierbaar was en die van U reeds zoveel kwesties mocht oplossen.

(Neem een gebed om Hermans voorspraak en een ander gebed.)"

Gebed tot Herman Wijns

"Herman,

U zelf nodigt ons uit tot u te komen. U hebt immers zelf gezegd : "Als u iets te vragen hebt, aan 0nze Lieve Heer, vraag het aan mij, ik zit er toch het dichtste bij. U bedoelde dit, omdat u geknield aan het altaar de Heilige Mis diende.

Welnu dan, Herman, zie naar ons hier beneden, U die zo goed weet, wat wij hier nodig hebben. Gaat u voor ons eens naar 0nze Lieve Heer, die toch gezegd heeft :"Laat de kleintjes tot Mij komen, want hen behoort het rijk der Hemelen". Voor die voorspraak danken wij u Herman, en wij voelen U van uit de Hemel, dicht bij ons.

Amen."

Liedjes

"HERMAN WIJNS"

"Refrein:

Wie is Herman Wijns?

Een jongen van tien jaar.

Gewoon en alledaags

stond hij voor allen klaar.

Hij werd door God gekozen

om dicht bij Hem te zijn.

De liefde werd ontstoken

in zijn hartje klein en teer

Een jongen zoals jij en ik

geroepen door Onze Heer.

Wilde Hem graag navolgen,

iedere dag telkens weer.

Hij had al snel begrepen

waar het in het leven om draait.

Dienend en zichzelf vergetend,

gehoorzaamde hij aan Gods plan.

Dienend en zichzelf vergetend,

gehoorzaamde hij aan Gods plan.

Refrein

Een jongen nog heel jong en klein

geroepen door Onze Heer.

Wilde graag een dienaar zijn

in de kerk van de Heer.

Iedere dag de eerste mis,

Herman stond altijd voor Hem klaar.

Ondanks kou of zere voeten

verlangde hij naar Gods altaar.

Ondanks kou of zere voeten

verlangde hij naar Gods altaar."

"AAN HERMANKE WIJNS"

Tekst: Eerwaarde Zuster Ermelindis, maricol

Muziek: De Heer De Wit

Gezongen door het koor der

Eerwaarde Zusters Annuntiaten, Westmalle

1.

"Hermanke Wijns, lieftallig kind,

Door iedereen zo teer bemind,

Onschuldig knaapke, engelrein,

Dat eenmaal "Priester" wilde zijn!...

2.

Ge leerde bidden op de schoot

Van uw Papa, die na uw dood

Maar eerst beseft, wat kostbare schat

Hij in dat enig kind bezat!...

3.

Door U spreekt Gods Geest onverwacht,

Wanneer Ge van 't gebed de kracht

En de betekenis ontvouwt!...

Zó had het "Vake" niet doorschouwd!

4.

Vereerder van de Lieve Vrouw

Als "Hulp der Krist'nen" teer en trouw!

Van 's morgens vroeg badt g'Haar ter eer,

Uw rozenhoedje, keer op keer!

5.

Als misdienaar altijd op post!

Wat heeft het U soms veel gekost!

Aan 't Altaar als een serafijn!...

Kruistochter, lijk er zelden zijn!

6.

Communie, heilige Mis en Lof,

Was juist wat U het meeste trof:

En thuis stondt ge met vroom gebaar,

Zo ernstig aan uw klein altaar!

7.

Op school een knap en blij student,

Uw werk correct, uw les gekend...

Bij 't spel een vlugge kameraad,

Vol offergeest, maar steeds kordaat!

8.

Gij waart gedienstig voor elkeen;

G'hieldt meer van lachen dan geween...

Ge minde Moeke, Vake, bei...

Ge waart hun troost in oorlogstij...

9.

Zo zijt Ge - op die zaterdag

Van Maria "Hulp der Kristenen" ... ach

Heel smartelijk verongelukt!...

En 's maandags was de Bloem geplukt!

10.

Uw lichaam rust in 't heerlijk graf,

Dat zoveel hulp en troost reeds gaf!

Maar in de hemel, dicht bij God,

Geniet uw ziel het puurst genot!

11.

Hermanke, bid, dat wij zó rein

Zó plichtsgetrouw, godvruchtig zijn!

Spreek gij voor ons, in alle nood...

Bekom ons ook zo'n zaal'ge dood!

verlangde hij naar Gods altaar."

"TE MERKSEM OP HET KERKHOF"

Muziek: Op de melodie van Te Lourdes op de bergen.

"1. Te Merksem op het kerkhof, ligt in een mooi graf

een jongen begraven, die misdienaar was.

Ave, ave, ave Maria (bis)

2. Zijn naam was Hermanneke, een nederig kind,

hij was altijd vrolijk en blij-ij gezind.

Ave, ave, ave Maria (bis)

3. Hij bad alle dagen, tot God onze Heer,

en ging de mis dienen, ja elke dag weer.

Ave, ave, ave Maria (bis)

4. Nu is hij in de hemel, een priester bij God,

hij werd uitverkoren, want dit was zijn lot.

Ave, ave, ave Maria (bis)

5. Zo zingen wij samen, voor jou dit mooi lied,

wij blijven voor u bidden en vergeten u niet.

Ave, ave, ave Maria (bis)."

Biografie

Herman Wijns, de kleine pastoor, werd geboren op zondag 15 maart 1931, als de zoon van een slagersechtpaar. Hij stierf reeds op 10-jarige leeftijd en zou een aantal wonderen verricht hebben. Er is een aanvraag lopende voor zijn zaligverklaring door de Kerk. Herman is ook een neef van de Vlaamse meesterkomiek Gaston Berghmans, de zoon van de zus van de moeder van Gaston. Ze noemden hem "ons Hermanneke".

Hij was een zacht en volgzaam jongetje, de steeds met een blijde en attentievolle aandacht voor zijn makkers bezield was. Zeer vroeg al werd hij door de genade begunstigd en vertoonden zijn kwaliteiten een hemels karakter.

De genade bloeide in hem open onder de vorm van een diep geloof, een grenzeloos vertrouwen en een vurige liefde tot God, samen met een serene en fijngevoelige liefde voor allen die hem benaderden, en een panische vrees voor al wat zondig is.

Op de leeftijd van twee en een half jaar bidt hij dagelijks, zonder ertoe geroepen te zijn, samen met zijn vader het rozenhoedje. Als hij negen jaar oud is, heeft hij reeds de gewoonte aangenomen dagelijks de Rozenkrans te bidden. De vijftien mysteries worden uit het hoofd geformuleerd en elke wees gegroet wordt voorafgegaan door een korte vrome overweging.

Vanaf zijn vierde jaar gaat hij zich elke morgen naar de mis van 6.30 uur. Zijn eerste communie, op 4 juli 1937, betekent het begin van zijn dagelijkse deelname aan het Sacrament-Offer van Christus-Priester, de Maaltijd voor de ziel : hij is een vurige Eucharistische Kruistochter. Men ziet hem op de foto, trots het kenteken te mogen dragen.

Wanneer hij negen jaar oud is, wordt hij op zijn aandringen een jaar vóór de « officiële » leeftijd tot misdienaar bevorderd, en vervult hij met heldhaftige trouw deze functie alle dagen zonder uitzondering tot aan zijn dood. Van dit ogenblik af heeft hij nog slechts één verlangen : "priester zijn". Maar God bestemde hem voor een andere «bediening».

Door een fatale val door een glazen koepel kreeg hij een slagaderlijke bloeding in zijn linker knie. Omdat die bloeding te laat gestopt werd, werd hem dit fataal. Zonder een klacht verdroeg hij twee dagen lang vreselijke pijnen. Zijn mooie ziel vertrouwde hij aan God toe met de volgende woorden : « .....et in saecula saeculorum... A--men ! » Aldus beeindigde hij de « dienst» van zijn laatste mis hier op aarde om de eeuwige Mis te beginnen in een stemming van vrede en geluk zonder einde. Herman Wijns overleed op 26 mei 1941, 10 jaar oud. Zijn wonderbaarlijke uitspraken als kleine jongen en de vreemde uitstraling van zijn graf op de oude begraafplaats in de Van Heybeeckstraat in Merksem bij Antwerpen (België), hebben er een pelgrimsoord van gemaakt. Reeds werden talrijke gunsten van allerlei soort verkregen op voorspraak van deze beminnelijke kindervriend.

Herman Wijns kreeg na zijn overlijden geen lijkstijfheid, zijn ogen “braken” niet, hij bleef de blos behouden op zijn wangen en zijn lippen bleven vuurrood ondanks het grote bloedverlies door zijn ongeval. Veel mensen geloven dat Herman geneest en rond zijn graf zijn meer dan 4.000 dankbetuigingen te lezen van mensen die van hun kwalen verlost zijn. Nog dagelijks wordt zijn graf door tientallen mensen bezocht en nog elke eerste vrijdag van de maand vindt er een massaal bezochte plechtigheid plaats.

"Herman Wijns (Merksem, 15 maart 1931 - Antwerpen, 26 mei 1941) was een Rooms-katholieke jongen, die een aantal wonderen zou verricht hebben. Er is een aanvraag lopende voor zijn zaligverklaring door de Kerk.

Biografie 

Wijns werd geboren op zondag 15 maart 1931, als de zoon van een slagersechtpaar wonende in de Bredabaan 422 te Merksem.

De dag erna werd hij reeds gedoopt in de St-Bartolomeuskerk. Hij werd naar de kerk gereden in een Limosine van een bevriende groothandelaar in vleeswaren.

In de school liet hij zich opmerken door zijn goede schoolresultaten. Hierdoor kreeg hij veel aandacht door de broederleraars.

Zijn vader kwam uit een heel vroom gezin en Herman ging altijd met hem naar de mis.

Hij deed zijn eerste communie op 4 juli 1937.

In 1938 liet hij zich door een broeder leraar overtuigen om bij de Sobriëtas te gaan , drankbestrijdingsbeweging. Hij kreeg daarvan een opspeltteken.

Hij werd misdienaar op 6 april 1940 en zag het als zijn taak om een eucharistisch kruistochter te worden (= een kind dat anderen nauwer in contact brengen met Christus brengt). Ook was hij lid van de jeugdbond van het Heilig Hart

Door de crisis midden de jaren ' 30 gingen de zaken slechter en uiteindelijk ging de slagerij dicht. Het gezin verhuisde naar het eerste verdiep van de Wuytslei 23.

Aldaar 's nachts biddende kreeg hij last van de voeten door onderkoeling. De voeten bleven gezwollen. Uiteindelijk heeft men meel van bloemen van het graf van E.P. Paul van de Benedictijnerabdij te Dendermonde erop gestrooid. De gezwollen voeten bleken de dag erna genezen. .

Gedurende de oorlog en de bombardementen bleef hij steeds rustig en bad tot de heer. Vele mensen hebben hier een voorbeeld aangenomen en verklaarden achterna dat ze door hem zich terug tot het geloof gericht hebben in die jaren.

Een maand voor zijn dood op 25 maart, het feest van O.L.Vrouwboodschap, werd Wijns definitief opgenomen in de Eucharistische Kruistocht en kreeg zijn diploma. Hiervoor werd ook zijn laatste foto genomen, met de EK spel op de borst.

Tijdens het spel viel hij door een glazenplaat en sneef hiermee de slagader aan de knieschijf door.

Tijdens de operatie liep hij een hersenvliesontsteking op. Hij stierf op 26 mei 1941 met als laatste woorden : In Saecula saeculorum. Amen (=in aller eeuwen eeuwigheid)

Hij werd thuis opgebaard. Uitzonderlijk in die tijd als men in het ziekenhuis stierf. En op 30 mei 1941 begraven na een dienst in de St-Bartholomeus parochiekerk.

Volgens het boek door de Katholiek kerk aan hem opgedragen werd zijn uitvaart door meer dan 1400 mensen bijgewoond en was politie en rijkswacht aanwezig om de goede orde te bewaren. [1]

Wijns ligt begraven aan de zuidzijde van het oude kerkhof van Merksem.

Wijns' neef is de Vlaamse komiek Gaston Berghmans (hun moeders zijn zussen).

Externe link

HermanWijns.be: Website met alle informatie over Herman Wijns

Merksem.net: Hermanneke Wijns

Referentie

[1] Hermans wijns, Van L.Avents (Boekhandel Conscience Berchem Antwerpen."

Wikipedia.

Herman Wijns à 6 ans

Première Communion

Gebete des Dieners Gottes Herman Wijns

"Liebe Herman, noch so jung wurdest du mit Gnaden reich beschenkt:

- mit wahrem Gebetsgeist

- mit Freude im Opfer

- mit Nächstenliebe

- mit grossem Fleiss und Arbeitseifer als Schüler.

- mit einem ausstrahlenden, lebendigen Glauben an die hl. Eucharistie.

Hilf uns, dass wir durch die Fürsprache der allerseligsten Jungfrau Maria, die Hilfe der Christen, dem Gebete treubleiben, 'das so überaus wichtig ist'.

Mache besonders, dass wir zum Kreuz zurückkehren, zur hl. Messe, 'diesem wunderbaren Geheimnis, das sich täglich aus unseren Altären vollzieht'.

Und dann erbitten wir von JESUS, durch deine Fürsprache, für alle Priester und Gottgeweihten: Heiligkeit, brennender Eifer für ihr Apostolat, Beharrlichkeit und neue Berufungen; das sie ganz und für immer ihrer wunderbaren Aufgabe treu bleiben. Amen."

Prayer to obtain the Beatification of

Herman Wijns

"God, good Father, we thank You for all the saints You have given us as examples and intercessors.

Your son Jesus, during his earthly apostolic life, took a child and placed him in the middle of his disciples, with the exhortation that they - and we - become like children.

We believe that our friend, Herman Wijns, during his short life, served You with total fidelity and therefore was so soon close to You, confirmed in your love.

We pray that this also may be recognised by the Church, so that his virtues, which were an example during his life, may also find followers now and that more people in distress may experience his powerful intercession.

May your reign of Love grow more and more, and may we all feel more secure in your hand.

Mary, help in all distress, watch over us, Christians, followers of your Son Jesus. Amen."

Prayer for Herman's intercession

"In the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit.

Herman, during your short life, you sympathized with the sufferings of others and you suffered yourself pain, distress and trials. You prayed to God with an unshakable confidence, and you were heard.

Referring to your service at the altar, you said encouragingly to your mother: 'If you want to ask the Lord a favour, tell it to me, I'm closest to Him.'

We hope that the good God has admitted you quite close to Him in heaven. We ask you to plead for us there for the needs of the Kingdom of God and of the Church, but also for what is close to our hearts, and preoccupies us...

May we experience your powerful intercession with God, who so fervently loves children.

May we imitate you in your unshakable confidence and may we, with you, thank God for his kindness and feel secure in his hand.

Mary, Aid of Christians, pray for us!"

Prayer in great distress

"My dear Lord, I come in great distress imploring your help. You know that I presently have to face great difficulties. Heavy grief and sorrow have become my share. It is very hard for me to bear all this; I am right now overwhelmed with anguish.

Still I will not doubt your goodness and profess that even now you are my Father and also Mother. To whom could we turn, but to you, source of all Good.

I come to recommend urgently to You this affair which weighs so heavily on my heart..., and in which I surrender myself to your Love.

Create in my heart a great confidence in your goodness. Enlighten me to know what I can do myself, and help me to fulfil it.

And where I am powerless, help me and strengthen me in patience and confidence.

Therefore I implore the intercession of Mary, Mother of Jesus, who was also tried, and that of your friend Herman Wijns, who was so dear to you and whom You have enabled to solve so many problems."

Herman Wijns, nasce il 15 marzo 1931 a Merksen, presso Anversa (Belgio). Fin da bambino diceva che voleva farsi sacerdote.

Il 24 maggio 1941, come ogni altro giorno, serve la Messa al suo parroco. Al termine, il parroco gli domanda: "Davvero vuoi farti sacerdote?". Gli risponde deciso: "Sì, solo sacerdote". Al pomeriggio dello stesso giorno, trova per la strada un Crocifisso, lo porta a casa, lo pulisce, lo bacia lo appende nella sua camera, dicendo: "Devo offrire a Lui la vita in riparazione dei peccati del mondo, per i chiamati al sacerdozio".

Verso sera, giocando con alcuni amici, cade e si ferisce gravemente a una gamba, perdendo molto sangue. All’ospedale, subisce due interventi assai dolorosi. Il 26 maggio 1941 - in piena conoscenza - fa la sua ultima confessione, riceve Gesù Eucaristico come Viatico, l’Unzione degli infermi. È tranquillo, con una grande gioia sul volto, come chi va incontro a una festa lungamente attesa. Mormora: "Vado da Gesù, starò con Lui per sempre".

"Herman Wijns"

"Fanciullo Testimoni"

"Merksen, Belgio, 15 marzo 1931 - 26 maggio 1941"

"Herman Wijns nacque il 15 marzo 1931 a Merksen, presso Anversa, in Belgio. Sin da bambino manifestò il desiderio di farsi sacerdote. Il 24 maggio 1941, come ogni giorno, servì la Messa al suo parroco ed al termine questi gli domandò: “Davvero vuoi farti sacerdote?”. Il ragazzino gli risponde deciso: “Sì, solo sacerdote”. Nel pomeriggio dello stesso giorno trovò per strada un Crocifisso, lo portò a casa, lo ripulì, lo baciò e lo appese nella sua camera dicendo: “Devo offrire a Lui la vita in riparazione dei peccati del mondo, per i chiamati al sacerdozio”. Verso sera, giocando con alcuni amici, cadde e si ferì gravemente ad una gamba, perdendo molto sangue. All’ospedale subì due interventi assai dolorosi. Il 26 maggio 1941, in piena conoscenza, fa la sua ultima confessione, ricette Gesù Eucaristico come Viatico, l’Unzione degli infermi. Tranquillo, una grande gioia traspariva sul suo volto, come chi va incontro ad una festa tanto attesa. Spirò mormorando: “Vado da Gesù, starò con Lui per sempre”. (a cura di Don Damiano Marco Grenci)

L'esempio

Herman Wijns era nato il 15 marzo 1931 in Belgio, nel paese di Merksem, presso Anversa in una famiglia benestante. Suo padre era un commerciante di successo, che viveva la sua professione con entusiasmo e gioia, convinto che si può diventare santi anche lavorando: l’importante è lavorare bene, fare bene il proprio dovere, essere onesti e leali.

Il papà di Herman sapeva che molti suoi colleghi e amici lavoravano “semplicemente”, ma contenti, nervosi, facendo il minimo o addirittura imbrogliando gli altri. Invece lui credeva che si può lavorare “con amore”, mettendo il meglio di noi stessi, sapendo che chi lavora “con amore” realizza la missione che Dio ha affidato ad Adamo ed Eva – e dunque ad ogni uomo , quella di trasformare il mondo e di renderlo un poco di più il Paradiso di Dio. Chi lavora diventa “immagine e somiglianza di Dio”, perché come lui crea e plasma la realtà. Il papà di Herman voleva diventare “santo” nel posto in cui lo aveva posto Dio, per questo cercava di essere un “santo commerciante”.

Per essere stato sul lavoro, il papà di Herman metteva in pratica la “ricetta” della santità: ogni giorno faceva la comunione, ogni giorno recitava il rosario, ogni mattina ed ogni sera recitava le preghiere insieme a sua moglie ed ai suoi figli.

Se Herman diventerà santo lo dobbiamo poco a suo padre, al suo esempio, al suo stile di vita. È l’esempio che trascina: pensate a quanta gente trascinereste a Gesù, se foste di esempio con la vostra vita, con il vostro amore per Gesù.

Rosario e Comunione quotidiani

Accade così a Herman. Un giorno, rientrando a casa dai suoi giochi, vide suo padre con la corona del rosario in mano; gli chiese cosa stesse facendo. Suo padre gli rispose: “parlo con la Madonna, la mamma di Gesù e li affido tutti voi, la mamma, tutti coloro che soffrono”. Herman – allora aveva cinque annisi sedette accanto al papà e gli disse: “voglio pregare anch’io con te. Voglio pregare anche io per mamma e per i miei fratelli. Voglio pregare anche io la Madonna per tutti”. Da allora ogni giorno recitò il rosario, anche da solo: per i suoi cari e per tutti quelli che avevano bisogno di aiuto. La stessa cosa accade per la comunione. Herman vedeva che ogni giorno suo padre usciva di casa molto presto. Lui si svegliava, perché voleva salutarlo: non l’avrebbe rivistoche a sera e talvolta lui, il piccolo, era già a letto. Una mattina Herman chiese a suo padre perché uscisse di casa così presto: i genitori dei suoi amici andavano al lavoro più tardi.

Papà gli rispose che, prima di andare al lavoro,voleva partecipare alla messa e fare la comunione, per avere Gesù nel cuore e con lui nel cuore lavorare. Herman disse subito: “papà, posso venire anch’io?”. Il babbo non riuscì a dirgli di no e, tenendolo per mano, lo portò in chiesa. Herman chiese cosa fosse la messa e papà li spiegò che era il rinnovarsi del sacrificio di Gesù per la salvezza degli uomini. Da quel giorno, ogni mattina Herman faceva una domanda sulla messa e papà spiegava una cosa nuova: che nella messa Gesù si rendeva presente, che nel pane e nel vino Gesù si rendeva presente “realmente”, che Gesù si faceva pane e vino perché gli uomini potessero diventare una sola cosa con lui, fare comunione con lui, diventare santi come lui. Herman giorno per giorno si affascinava: “allora è una cosa grandissima!”, diceva. E domandava: “papà, quando potrò ricevere anche io Gesù nel mio cuore?”.

Herman Wijns à 2 ans avec le chien Mus

Dare il meglio di sé

Aveva appena sei anni, ma il suo desiderio divenne così insistente che il Papà ed il parroco decisero di accontentarlo: era il 14 luglio 1937. Da allora partecipò ogni giorno alla messa e fece la comunione. Cominciava a prepararsi la sera prima: le sue preghiere, dette in ginocchio ai piedi del letto, già dicevano a Gesù quello che gli avrebbe chiesto nella comunione.

Nel pomeriggio tornava velocemente in chiesa, per ringraziare Gesù di averlo ricevuto nel cuore la mattina e promettergli che avrebbe vissuto “con lui nel cuore”. In effetti Herman si impegnava per dare il meglio di sé in tutto: a scuola studiava con passione ed era sempre tra i primi e, se gli chiedevano perché studiasse sempre tutto e bene, rispondeva che un cristiano deve sempre realizzare bene quello che fa. Non era un “secchione”: studiava, ma era anche capace di stare con i suoi compagni, anzi era un ragazzo che aveva molti amici, perché era allegro e sapeva aiutare i compagni meno bravi senza umiliarli. Era allegro e, insieme, rispettoso: non prendeva in giro ne umiliava alcuno, non c’erano parole offensive o cattive sulla sua bocca e per questo i suoi compagni stavano bene con lui: si sentivano voluti bene, sentivano che per lui erano dei veri “amici”. Voi sareste capaci di essere così?

“Cosa farai da grande?”

Un giorno suo padre gli fece la domanda che prima o poi tutti i papà fanno: “che cosa farai da grande ?”. Herman – allora aveva sette anni-rispose con voce sicura: “Prima imparerò a servire la messa, poi diventerò prete”. Papà aggiunse: “allora devi prepararti diventando ogni giorno migliore e offrendo a Dio i tuoi sacrifici”.

Come sempre, Herman prese sul serio le parole di suo padre e cominciò ad offrire al Signore i suoi piccoli sacrifici di ogni giorno “per essere unito al sacrificio della messa e convertire i peccatori”.

Qualche volta esagerava, come quando ricevette in regalo dalla zia un paio di scarpe nuove, belle… ma strette. La era tutta contenta e gli propose di andare a fare una passeggiata con le scarpe nuove. Herman pensò che sarebbe rimasta male se le avesse detto che le scarpe gli facevano male. Senza dire nulla, soffocando nel cuore il dolore, uscì con la zia, che non fece una “passeggiata” ma una “passeggiatona”. Fu un vero martirio, che procurò ad Herman delle grosse piaghe ai piedi: la mamma, vedendole, si spaventò, lui invece sorrise, dicendole che aveva messo nel “calice” di Gesù quei “dolorini”. Era ancora un bambino e doveva imparare a distinguere tra i sacrifici inutili e quelli importanti.

Un’altra volta accadde in estate. Herman pensò a Gesù che sulla croce aveva chiesto da bere, dicendo: “ho sete”, ma i soldati gli avevano dato dell’aceto. Pensò che lui allora poteva unirsi a Gesù nel salvare gli uomini (come Gesù sulla croce), se avesse sopportato la sete senza lamentarsi, offrendo la sua sete a Gesù. Per giorni e giorni si limitava a bere durante i pasti, anche se la sete era fortissima, soprattutto nel pomeriggio: ad Anversa l’estate è calda e afosa. Smise di essere “assetato” come Gesù solo quando il parroco li chiese di smettere quel sacrificio. Qualche altra volta non era esagerato, ma semplicemente coraggioso, innamorato di Gesù.

Regola di vita

Inverno tra il 1940 e il 1941: la temperatura era terribilmente bassa e gli erano venuti anche dei grossi geloni ai piedi. La mamma lo scongiurò di stare a casa, ma Herman rispose sereno e fermo: “mamma, non posso non uscire: Gesù mi attende a Messa”.

Herman rispose così, perché si era dato una “regola di vita”, cui cercava di essere fedele sempre, anche se aveva appena nove anni. Si alzava ogni mattina alle cinque per andare a servire la messa (allora si celebrava verso le 5.30/6.00), ma Herman faceva in modo di arrivare in chiesa almeno 20 min prima, per poter recitare un rosario: gli sembrava un bel modo di prepararsi alla messa, affidandosi alla mamma di Gesù, che avrebbe incontrato sull’altare. Alla messa non rinunciava mai, piuttosto rinunciava ad altre cose pur belle: in estate preferiva rinunciare ad una gita, che alla messa; preferiva “stare accanto a Gesù che viene sull’altare” che divertirsi, lasciando solo il suo Don, mentre diceva le parole di Gesù.

Dopo pranzo, prima di cominciare i compiti, Herman pregava ancora la Madonna e al tramonto recitava ancora il rosario, possibilmente con la mamma, il papà e i fratelli.

Come si vede, era un programma esigente non a caso il titolo che gli aveva dato era: “preghiera e penitenza”. D’altra parte Herman ripeteva una frase, che diceva spesso anche don Carlo Gnocchi: “i giovani sono fatti per l’eroismo, non per la mediocrità”.

Il tempo della prova

Venne anche per la famiglia di Herman il tempo della prova, che sembra non mancare mai nella vita dei santi, dei credenti. Forse tutti quelli che credono in Gesù devono fare, almeno un poco, l’esperienza di Giobbe che perse tutto – tutti i suoi figli e le sue figlie e tutti i suoi beni – e che, però, ebbe la forza di dire sempre: “il Signore ha dato; il Signore ha tolto; sia benedetto il nome del Signore” (Gb 1,21).

Accade anche al signor Wijns: un amico commerciante gli chiese un prestito per non fallire ed egli glielo fece subito: la carità non si tira mai indietro, se può aiutare. Purtroppo l’amico perse tutto, anche i soldi del papà di Herman. Anch’ egli fallì: perse tutto il suo patrimonio, il negozio, l’attività, la casa: gli amici dei tempi fortunati scomparvero e papà rimase senza lavoro. Talvolta mancava anche il cibo sufficiente per tutti. Ma papà non si scoraggiò: continuò ad avere fiducia in Dio, a pregarlo con fedeltà. Qualche volta – è ovvio – c’erano momenti di scoraggiamento. Allora Herman dava coraggio a suo padre: “preghiamo, papà, e tutto si aggiusterà” e accompagnava suo padre in Chiesa, per la quotidiana visita a Gesù nel Santissimo sacramento: qualche volta il papà era triste, allora Herman gli proponeva di andare a “trovare Gesù nel tabernacolo”. Passava almeno mezz’ora, fissando il tabernacolo, come se vedesse realmente Gesù e il papà lo sentiva ripetere con entusiasmo: “Gesù, ti voglio bene”. Lo diciamo anche noi, ogni volta che fissiamo il tabernacolo?

Herman Wijns dans son cercueil avec son papa Jozef

Capace di dare coraggio

Qualche volta bisognava dare coraggio alla mamma, che si disperava, quando vedeva mancare il cibo per i suoi figli. E, come succede spesso, lo scoraggiamento la spingeva a ribellarsi a Dio, a rifiutarsi di pregarlo: “a che serve pregare? – diceva – tanto Dio non ci ascolta”. Allora Herman le rispondeva con la solita voce ferma e serena: “mamma, la forza della preghiera sta nel continuare a pregare, nel pregare sempre. Io continuo a pregare. Il Signore mi esaudirà”. Un altro giorno, Herman le propose: “mamma, perché non vieni anche tu a messa con noi? ”. Ella li rispose irritata: “ non ti interessa quello che faccio o non faccio io”. Herman replicò sereno: “mamma, un giorno papà e io andremo in paradiso e vorrei che ci fossi anche tu con noi, per fare festa tutti insieme per tutta l’eternità”.

In ogni caso, Herman non si limitava a pregare: cominciò a fare dei piccoli servizi per le persone e i negozi del vicinato, così guadagnava qualche soldo, che consegnava tutto sorridente ai genitori, per aiutarli a fare la spesa.

Herman era un piccolo eroe, capace di dare coraggio ai grandi: è il segreto dei santi, che sanno perseverare nella preghiera e nell’impegno. Anche Herman perseverò: siccome la situazione non migliorava e papà continuava ad essere senza lavoro, decise di “fare sul serio con Dio” e cominciò una Novena e poi una terza. E poi ancora. Arrivò alla venticinquesima Novena. L’ultimo giorno papà Wijns fu chiamato a lavorare in un ministero: era un lavoro sicuro, finalmente. Herman commentò il fatto: “vedete che quando si persevera, si ottiene tutto da Dio”. In effetti, lui aveva perseverato: per 225 giorni aveva insistito nella preghiera, sicuro che Dio e la Madonna lo avrebbero ascoltato: “la Madonna è la nostra mamma – diceva – e ci aiuterà sempre”. E, parlando della bontà di Dio: “se hai qualche grazia da ottenere dal Signore, dillo a me, che sono il più vicino a lui, perché servo la messa e sono vicino al suo altare”. Chissà se i nostri chierichetti sanno che, stando vicino all’altare, sono i “più vicini” a Gesù e possono chiedere a lui grandi cose, per tutti quelli che hanno bisogno.

“O sacerdote o nulla!”

Il 24 maggio 1941 Herman andò come al solito a servire la messa. Al termine, in sacrestia, il parroco gli chiese: “Davvero vuoi diventare sacerdote?”. Herman ancora una volta rispose sereno e convinto: “sì, o sacerdote o nulla!”.

Nel pomeriggio, camminando lungo la strada trovò a terra un crocifisso: lo raccolse, lo baciò, lo portò a casa, lo pulì ben bene e lo appese nella sua camera. Era un poco triste, pensando dove lo aveva trovato: per terra, abbandonato e sporco. Guardando quel crocifisso smarrito, pensò: “povero Signore!”. E fece un proposito: “devo offrirgli la mia vita in riparazione dell’offesa che ha ricevuto per la salvezza di chi lo ha abbandonato per terra”.

Poi corse fuori, a giocare come al solito con gli amici. Scendeva la sera, quando, urtato involontariamente, cadde per terra, ferendosi gravemente la gamba: il sangue sgorgava copioso e inarrestabile. Fu portato di corsa all’ospedale ed operato d’urgenza, senza anestesia per fare più in fretta. Il giorno dopo fu operato una seconda volta, ma l’emorragia non si arrestava.

Il 26 maggio 1941 chiese di confessarsi e di fare la comunione. Poi chiese anche il sacramento dell’unzione degli infermi, che allora si riceveva per prepararsi a morire e, in effetti, era chiamata “estrema unzione”, rispondeva lui stesso alla preghiera del sacerdote, rispondeva sereno. Al termine del rito sorrise e il suo volto divenne luminoso di gioia. Mormorò: “papà,mamma, vado da Gesù. Starò con lui per sempre. Vi aspetto”. Chiuse gli occhi, come per dormire. E fu per sempre.

Herman, tu hai desiderato diventare sacerdote e lo sei: “sacerdote di desiderio”. Dal Cielo prega per i chierichetti, perché sappiano amare Gesù e Maria come li hai amati e li ami tu.

Autore: Don Ennio Apeciti."

Fonte: http://www.santiebeati.it

"Nasceu no dia 15 março de 1931 em Merksen em Antuérpia, na Bélgica. Em 24 de Maio de 1941, tal como todos os dias, servia a seu pároco, como coroinha na missa. Após a missa o Padre lhe pergunta: “Você não gostaria de ser padre?". O menino decidido respondeu: "Sim, somente padre." Na tarde do mesmo dia, ele encontrou um crucifixo na rua e o levou para casa. Lá ele o limpou, o beijou e pendurou no quarto dizendo: "Devo te dar a vida e reparar os pecados do mundo, por todos que são chamados ao sacerdócio." Rumo à tarde, brincando com alguns amigos, ele caiu gravemente e feriu uma das pernas, perdendo muito sangue. No hospital ele sofreu dores muito dolorosas. Em 26 de maio 1941, com apenas 10 anos e com pleno conhecimento, faz sua última confissão, recebe a Jesus Eucarístico como Viático e a Unção dos Enfermos. Tranqüilo e com uma grande alegria estampada em seu rosto, como quem vai para uma festa, diz suas ultimas palavras: “Vou a Jesus, ficar com ele eternamente.”.

Rezemos pela sua beatificação!

Fonte: www.santiebeati.it

Traduzido por Marcos Vinicius-Coord Acólitos do Rosário."

"De padres muy cristianos, aprendió a amar a Dios desde pequeñito.

Desde los cinco años acompañaba a su papá a la Misa diaria.

A los 6 años de edad se le permite hacer su Primera Comunión,

luego entra a la Cruzada Eucarística.

Le llaman el “pequeño sacerdote.”

Un ejemplo para los niños."

Herman Wijns à 2 ans

HERMANO WIJNS, DEKJARA KRISTANO

"Herman Wijns (Ŭejns) naskiĝis en Merksem-Antwerpen (Belgio) la 15-an de marto 1931. La unuajn jarojn de sia vivo li pasigis en la multmoveco de l’ buĉista butiko de siaj gepatroj.

Ankoraŭ tre juna li ĉiutage akompanis sian patron al la Sankta Meso kaj jam lernis respekte preĝi. Li pri tio persistis kun ne ŝancelebla konfido kiam dum la krizojaroj la komerca entrepreno tute pereis, kaj eĉ kiam pli poste ĉiaj malprosperoj pli kaj pli ekpezis sur la familio.

Ekde sia kvina jaro li frekventis la lernejon de la Fratoj de la Karitato en Merksen. Kiel membro de la “Eŭkaristia Kampanjo” li baldaŭ vivadis fidele laŭ la intencoj de sacerdoto Eduardo Poppe, la belga propagandisto de la Eŭkaristia Kampanjo.

En 1940, apenaŭ naŭjara, Herman estis akceptita kiel mesoservanto, kaj li plene sin dediĉis al tiu honora tasko. Tiel, iom post iom kreskis en li intima amo al Jesuo, kiun li tenis vigla per longdaŭra persona preĝado, per eŭkaristia vivo, per amoferoj kaj memdisciplino, per amo afabla al ĉiuj homoj, per gaja, fervora sindediĉo al la lerneja vivo.

Jen kio maturigis lin por la ĉielo, kiam en sabato la 24-a de majo 1941 li estis grave vundita per vitra fragmento. Du tagojn pli poste Herman mortis en kliniko. Unu el liaj lastaj paroloj estis jena: “Nun mi sentas des pli kiel mi amegas ĉiujn homojn”. Ni povas supozi ke lia Ĉiela Patrino estis aperinta al li por kuraĝigi lin, ĉar al demando ĉu li deziras iri hejmen, li respondis: “Nun ne plu, mi ja vidis Nian Sinjorinon!”.

Lia morto tre impresis ĉiujn. Lia enterigo estis vera triumfa procesio. Ĉiam pli da homoj apelacias al lia propeto ĉe la Sinjoro kaj centoj da dankesprimoj atestas pri la ĝojo kaj danko de tiuj, kiuj sin scias elaŭditaj pro lia propeto. Li precipe akiras favorojn por la gepatroj kiuj preĝas pro siaj infanoj, ĉu por ilia bonfarto, ĉu por ilia konduto. Se vi aŭ aliaj personoj akiras ian gracon post alvoko de Herman Wijns, bonvolu tion sciigi al mi. Dankon.

Fr. G. De Ruyver, Brakel, Belgio."

Johanna Dens, épouse Wijns,

la maman d'Herman Wijns

"Preĝo laŭ propeto de Herman Wijns"

"Kara Herman, dum via mallonga vivo vi intense partoprenis la suferojn de aliaj homoj kaj ankaŭ vi mem konatiĝis de proksime kun mizero, doloro kaj malprospero.

Kun neskuebla infana konfido vi preĝis al Dio kaj fine akiris elaŭdon. Aludante al via servado apud la altaro vi iam diris al via patrino: “Kiam vi volas ion peti de l’ Sinjoro, diru tion al mi. Mi ja sidas plej proksime al Li”.

Nu, ni esperas ke la bona Dia vin prenis ankaŭ tre proksime al Si en la ĉielo. Kaj ni petas ke tie vi pledu por ni, por la interesoj de la Dia Regno kaj de la Sankta Eklezio, kaj ankaŭ por io, kio kaŭzas al ni gravajn zorgojn:...

Mi esperas povi sperti vian potencan propeton ĉe Dio, al Kiu la infanoj estis tiel karaj.

Imitante vian neniam ĉesantan konfidon, ni esperas, ĉiam povi danki al Dio por lia boneco kaj ĉiam senti nin sekuraj en liaj manoj.

Maria, Helpo de la Kristanoj, preĝu por ni."

Source : http://www.esperokatolika.org